Vorige week waren we in Italië, en deze week maken we een heel klein reisje naar Frankrijk. Tussen deze twee landen was er veel handel, en ook de adel bezocht elkaar over en weer. De Tarocchi reisde mee, maar veranderde ook door Franse invloeden.
Dit is het begin van de occulte Tarot. Hoe we de kaarten nú zien en interpreteren.
Het verhaal begint met de ontstaan van de Marseille tarot, een van de oudste en meest invloedrijke decks die nog steeds gebruikt worden. Samen met de Waite Smith (de onmiskenbare nummer 1 van de wereld) en de Thoth tarot van Aleister Crowley (de nummer 2) is de Marseille tarot de derde in de top 3 van van meest gebruikte decks ter wereld.
Het Marseille tarotdeck (ontwikkeld in Marseille zelf wordt geschreven) lijkt op het Tarocchi deck, maar is versimpeld in zijn lijnenwerk en heeft maar drie kleuren; blauw, rood en geel. Juist door deze eenvoud werd het spel makkelijk te drukken toen de boekdrukkunst opkwam (rond 1450) en verspreidde het spel zich over het land. Historisch gezien is het meest waarschijnlijk dat de Tarocchi meegenomen is terug naar Frankrijk toen de Fransen Milaan hadden veroverd in 1499.
Het Marseille deck is absoluut niet het mooiste deck, maar ongelofelijk herkenbaar qua symboliek. Als we kijken naar de kaarten zelf, dan zijn de troeven of de grote arcanum kaarten een tussenvorm tussen de Tarocchi en de huidige tarot. Onmiskenbaar zien we de kaarten van de Dood, de Wereld, de Dwaas. Noem maar op. We zien ook hoe de Hogepriesteres in zijn huidige vorm er nog niet is, want dit is nog een vrouwelijke paus.
Het kleine arcanum of de pips zijn net als in de Tarocchi gebaseerd op numerologie. We kunnen ons hierdoor voorstellen dat er natuurlijk spellen gespeeld werden met deze kaarten, maar dat er net als bij de Tarocchi en het kaartenspel zoals we nu gebruiken (dat eind 18e eeuw steeds meer in zwang kwam) ook wel werd gebruikt om te divineren.
Dat divineren is een belangrijke stap geweest voor een aantal belangrijke occulte schrijvers in Frankrijk, die weer de Engelse occulte stromingen hebben weten aan te zwengelen.
Allereerst was er Antoine Court de Gebelin, die het boek Le Monde Primitif schreef waarin de kaarten werden gezien als stemmen voor het begrijpen van wat er speelt. Hij was de eerste die de Tarot noemde en daarvan zei dat deze kaarten esoterische wijsheid bevatten. Maar de oorsprong van dit verhaal is heel bijzonder; Court de Gebelin was op bezoek bij vrienden die Tarot speelden, en kennelijk is hij gaan zitten met het kaartspel en is het gaan bekijken. En in zijn boek beschrijft hij dat er maar één mogelijkheid is waar deze wijsheid en symboliek vandaan komt: de Tarot komt van de Egyptenaren.
Je moet bedenken; in die tijd was Egypte hip en happening, en daarmee ontketende Court de Gebelin het verhaal over de origine van de Tarot; dat Egyptische priesters de wijsheid van de Egyptische god Thoth hierin hadden gestopt. Met natuurlijk nul historisch bewijs, maar de toon was gezet.
Want wie pikt dit nog meer op? Een zekere Franse kapper, Jean-Baptiste Alliette, die in zijn vrije tijd occulte zaken bijhoudt en boeken schrijft over divinatie met kaarten. Zijn eerste boek, Etteilla, ou maniere de se récréer avec un jeu de cartes, gaat nog over het gebruik van het gewone kaartspel (piquet) en hoe je daarmee kunt voorspellen. Maar hij heeft ergens het boek van Court de Gebelin onder ogen gehad, en is het helemaal eens met het idee van de Egyptenaren als bron van de Tarot. Niet lang daarna publiceert hij. Manière de se récréer avec le jeu de cartes nommées tarots en zijn eigen tarotdecks begint te maken. Deze decks zijn bijzonder in hun symboliek. Elke kaart van het grote arcanum heeft een beeld dat vaak anders is dan de Tarocchi, het kleine arcanum houdt vast aan de numerologie, maar patronen zijn hierbij ook belangrijk. Ook benoemt hij de positieve en de negatieve/omgekeerde sleutelwoorden op de kaart zelf.
Deze decks publiceert hij, én hij verzorgt een tarotcursus via brieven met andere geïnteresseerden.
Hij is de eerste die benoemt dat de Tarotkaarten diepe occulte wijsheden bevatten en hij maakt als eerste allerlei legpatronen om mee te divineren. Maar een van de belangrijkste stappen is dat Eteilla de eerste is die spreekt over het grote en het kleine arcanum, de elementen en astrologie aan de Tarot linkt.
Dan zijn we aanbelandt in de 19e eeuw, en komen we bij Eliphas Levì uit. Maar deze meneer heeft voor de grootste link tussen de Franse occulte school en de Engelse occulte school gezorgd, dus die bewaren we even voor volgende week. En niet vergeten; meneer Papus.
Meer lezen over de Marseille tarot?
Dit is een tip: Tarot de Marseille door Philippe Camoin & Alejandro Jodorowsky
Reactie plaatsen
Reacties