Vier van Zwaarden

Ik ben op vipassana/stilte retraite geweest.

En weet je welke vraag ik kreeg de week er na van mensen?
"Ben je lekker tot rust gekomen?"

O man, ze moesten eens weten.

De eerste volledige dag was ik onrustig. Buikpijn. Malende hersens. Stijfheid. Verveling.

Toen ging het twee dagen wel 'goed'.

En op donderdag (de laatste volledige dag) kwamen de tranen.

Ik had alleen mezelf om naar te kijken en te luisteren en dat was niet mals.

Wel ongelofelijk veel van opgestoken en echt ook wel mooie momentjes gehad. Maar het was geen kattenpis zo'n retraite.

Ik voelde me letterlijk als de persoon op de vier van zwaarden, die ook wel gelinkt wordt aan Christian Rosenkreutz, de oprichter van de Rozenkruisers.

Het verhaal gaat dat hij op een gegeven moment in diepe slaap is gegaan, en in die slaap wordt hij opgehaald door een engel. Maar zelf maakt hij een reis, waarin hij verschillende occulte ideeën meemaakt, die allemaal allegorisch zijn en verschillende werelden en elementen voor zich ziet voorbij gaan.

    "This day, this day, this, this
    The Royal Wedding is.
Art thou thereto by birth inclined,
And unto joy of God design’d?
Then may’st thou to the mountain tend
Whereon three stately Temples stand,
And there see all from end to end.
    Keep watch and ward,
    Thyself regard;
Unless with diligence thou bathe,
The Wedding can't thee harmless save:
He'll damage have that here delays;
Let him beware too light that weighs."

In dit pamflet, waarvan we niet weten wie het heeft geschreven, maar waarschijnlijk niet Christian Rosenkreutz (er is heel veel twijfel of hij heeft bestaan), maken we een heldenreis mee van een man die  een pad beloopt van mysteriën naar een kasteel, en daar het heilige alchemische huwelijk van een Keizer en een Maagd bijwoont. Zeven dagen is hij daar aanwezig en maakt hij bijzondere dingen mee. Zo ontmoet hij een eenhoorn, ziet hij hoe mannen veroordeeld worden als ze niet juist zijn, ziet hij wetenschappers proberen een zekere steen te maken, en een strijd tussen een Raaf en een Duif. Heel allegorisch.

In hoeverre de Rosenkruizers aan alchemie deden weet ik niet, maar ik weet wel dat in de moderne alchemie het belangrijk is om innerlijk werk te doen.

We spreken over het samenbrengen van zout (vrouwelijke) en sulfur (mannelijke), zodat het goddelijk kind (Mercurius of kwikzilver) geboren wordt. Dit geeft ons balans.

In de tarot is de Keizerin het zout, en de Keizer het sulfur, en zijn zij samen de aardse ouder van de Dwaas of het Kind.

Als we in onszelf de anima (het vrouwelijke) en de animus (het mannelijke) bij elkaar brengen zijn wij heel. Maar dat is voor ons een lastig proces om al deze facetten van onszelf te omarmen.

In de alchemie is het dan zo dat je een reeks van 'scheikundige processen langs gaat, en dat via die weg jij een hele nieuwe kant van jezelf ontdekt.

In de alchemische psychologie worden er een aantal stappen of processen gezien (maar afhankelijk van de bron varieren de stappen tussen de 4 en de 14):

1. Calcinatio (door het vuur gaan)
2. Dissolutio (de effecten van water)
3. Separatio (discriminatie toepassen)
4. Conjunctio (twee worden één zonder ook maar één te verliezen)
5. Distillatio (koken en condenseren)
6. Coagulatio (het echt maken)
7. Mortificatio (einde)
8. Multiplicatio (de overvloed van de hart)
9. Putrifactio (overgave aan de transformerende kracht van de dood)
10. Fixatio (aan de aarde genageld, aan materie genageld, het tegenovergestelde van vluchtig)
11. Circulatio (rond en rond in cirkels gaan)
12. Solutio (overgeven aan de stroom van ontbinding)
13. Sublimatio ( boven alles uitstijgen)

Als je hier aandacht voor hebt, dan groeit het. Maar dat kan alleen maar door stilstaan, zoals Rosenkreutz in zijn slaap doet, en de jongeman op de vier van zwaarden in zijn meditatie.

In de vier van zwaarden zien we iets soortgelijks. Alleen is de strijd al gestreden. En is er vermoeidheid.

Maar er is ook vrede. Er is stilte. En in de stilte merken we onze gedachten op.

Belangrijk is het om te weten dat we in de stilte pas echt goed aandacht hebben voor onze gedachten. Deze jongeman op zijn sterftombe is misschien nu voor het eerst aandachtig voor die gedachte die hem rust en stabiliteit geeft.

Maar omdat de groep van zwaarden zo heftig is, zien we ook dat het allemaal maar net aan is met die rust. Hierboven in de Thoth zwaarden vier zien we hoe de vier zwaardpunten elkaar net aan raken en rusten op de bloem. Voor nu is er rust. Eventjes. Op de achtergrond zien we de chaos alweer.

Dit is wat onze gedachten met ons doen: we zijn heel even bewust van onze ratio, kunnen die begeleiden, we kunnen heel even bedenken van "o ja, zo zit het", om vervolgens weer door te ratelen.

Het is bijzonder hoe dat gaat.

Het is een vluchtig moment van contemplatie, rust, balans en kalmte in de geest.

Als we kijken naar de diepere lagen binnen de tarot dan zien we dat deze kaart de combinatie van Jupiter en Weegschaal heeft gekregen. Een combinatie van macht of kracht en evenwicht. Hoe mooi zien we dat terug in de kaart.

Qabalistisch gezien hebben we met de vier de positie van Chesed of Vergevingsgezindheid in Yetzirah (de wereld van de zwaarden). We noemen Yetzirah ook wel de astrale wereld, waarin datgeen dat gestart is steeds meer tastbaar wordt. En ook hier zien we een combinatie van zachtheid en stabiliteit.